Восхитот е комплексна емоција и не може да ја чувствуваме за задникот или за усните, т.е. можеме, но тоа не е восхитување, туку тоа е хормонско воодушевување.
Што ако сите луѓе во светот останат без својата глава? Дали во таков обезглавен свет би можел да опстане единствениот човек кој сè уште држи нешто на своите рамена?
Стереотипно за момците е тоа што најчесто болката кај нив има контраефект и ја лечат со поизразена агресивност или студеност, а можеби и глумење извесна рамнодушност и незаинтересираност. А мислите дека е така и кога се сами?