Краток расказ од 1950-та година кој ја надминува бизарноста на епизодите од „Црно огледало“ (Black Mirror)

Краток расказ од 1950-та година кој ја надминува бизарноста на епизодите од „Црно огледало“ (Black Mirror)

Можеби не сте чуле за писателот Фредрик Браун, но најверојатно сте прочитале нешто од него. Сигурно сте ги прочитале барем делата на Даглас Адамс и Стивен Кинг кои тврдат дека Браун извршил најголемо влијание на нивниот стил на пишување. Можеби сте виделе делови од работата на Браун во филмовите на Гилермо дел Торо или сте го чуле Стивен Хокинг како го цитира овој помалку познат писател.

Краток расказ од 1950-та година кој ја надминува бизарноста на епизодите од „Црно огледало“

Фредрик Браун има оставено голем белег на фантазијата, научната фантастика, па дури и на самата наука, но многу е тешко да се дојде до неговите книги и раскази. Тој почнал да пишува во 30-тите и поголемиот дел од неговите стотици раскази биле објавени во списанија за научна фантастика. Освен тоа, неговите раскази биле навистина многу кратки. Тие зафаќале помалку од една страна. Браун бил експерт за кратки раскази, уште пред да станат популарни кратките форми на пишување, како што е „микро-расказ“.

Брилијантните бизарни кратки приказни на Браун ги поставиле темелите за ТВ сериите од типот на „Зона на самракот“ (The Twilight Zone) и „Црно огледало“ (Black Mirror). Фредрик Браун пишувал неверојатни научно фантастични раскази со необични пресврти уште пред да станеме опседнати со технологијата и со тоа дали некој ги прислушува нашите разговори или нѐ набљудува преку камерата на лаптопот.

Како за почеток, прочитајте ја неговата најкратка научно фантастична приказна, напишана во 1948 година. Верувале или не, таа е само 2 реченици долга.

Последниот човек на Земјата седеше сам во една соба. Некој чукна на вратата…

Браун го проширил овој драматичен крај на неколку страници и го напишал краткиот расказ „Чук“ (Knock), каде што се открива дека личноста која чукнала на вратата била последната жена на Земјата.

Краток расказ од 1950-та година кој ја надминува бизарноста на епизодите од „Црно огледало“

Уште пострашна е неговата кратка приказна „Одговор“ (Answer) која иако била напишана во 1954 година, многу лесно би можела да се вклопи во следната сезона на ТВ серијата „Црно огледало“. Таа започнува вака:

Дван Ев церемонијално ја залеми последната врска со златото. Очите на дузина телевизиски камери го гледаа и подетерот пренесе дузина фотографии од она што го правеше низ целиот универзум.

Како што можете да забележите, Дван Ев привршува некаков суперкомпјутер од галактички размери. Станува збор за единствена мрежа на вештачка интелигенција која ќе ја поврзе целата цивилизација преку притискање на едно единствено копче.

Ова копче ќе ги поврзе сите компјутерски машини на чудовиштата од сите населени планети во универзумот, од сите 96 милијарди планети. Ова суперколо ќе ги поврзе сите нив во еден суперкалкулатор, во една кибернетска машина која ќе го искомбинира сето знаење од сите галаксии.

Застана за момент за да ги поздрави трилионите гледачи чии очи беа залепени за екраните за да го видат овој несекојдневен момент. И потоа тој го притисна копчето.

Настана моќен шум, ненадеен напон од енергијата на 96 милијарди планети. Светлата блеснаа и замолкнаа долж инструменталната табла која беше долга неколку километри.

Кога машината оживеа, Двар Ев се повлече и му понуди на партнерот Двар Рејн да го постави првото прашање.

„Ти благодарам“, рече Двар Рејн, „Ќе поставам прашање што ниту една кибернетска машина не успеала да го одговори“. Го сврти лицето кон машината. „Има ли Господ?“

Без двоумење, моќниот глас одговори:

„Да, сега има Господ.“

Ненадеен страв го обзема лицето на Двар Ев. Тој скокна за да го стисне копчето. Го удри молскавична искра од безоблачното небо и го скрши копчето.

Тоа е тоа. Тоа е целиот расказ! На помалку од една страница, Браун може да го исплаши човечкото срце и да го натера да се посомнева во технологијата. И покрај незамисливиот напредок што го имаме постигнато во науката и вештачката интелигенција, делата на Браун сѐ уште можат да ни предизвикаат анксиозност и да ни го преплават умот со прашања од типот: „Дали отидовме предалеку?“, „Што ако го поставиме погрешното прашање?“, „Што ако овие интересни уреди придонесат за падот на човештвото?“.

Нареден пат кога ќе посакате да си пружите кратко застрашувачко задоволство, погледнете ги кратките раскази на Фредрик Браун и подгответе за бессона ноќ полна со прашања и загрижувачки мисли.

Доколку сте љубители на овој жанр, прочитајте зошто појавата на научната фантастика е заслуга на една тинејџерка.


САКАТЕ ДА ГИ ДОБИВАТЕ НАШИТЕ СОДРЖИНИ НА ИМЕЈЛ?

       

За авторот
Писателот во нејзината глава вели: Дај ми англиска книжевност. Дај ми урбан апсурд и егзистенцијализам. Дај ми мистерии за човечката психа. Дај ми театар и џез како терапија.

Поврзани содржини

Остави коментар