Таг

Понекогаш, младите писатели, делумно поради неискуството во оваа област, а делумно и поради самите околности, може да „западнат“ во замки.

О, Време, навидум кротко, а проклето сето, од каде извира твојот гласен молк? Наслушнувам како вреска твојата нова рожба. И пак ќе ја крстиш Пролет.

Венко Андоновски е македонски писател, раскажувач, романсиер, драмски автор, поет, есеист и книжевен теоретичар. Роден е на 30 мај 1964-та година во Куманово.

Неговите дела се проткајани со облик на љубов кој е истовремено и најчист и несовршен, ослободени од секаков стереотип, од секаков бесмислен товар кој може да ја спречи да го најде својот пат. Повелете 25 кратки дози од неговата уметност и уживајте.

Кажи ми, си се обидел ли некогаш да сонуваш? Не сам за себе. Да сонуваш во пар. Да сонуваш за двајца? Две половинки. Мали безначајни. А кога ќе ги споиш добиваш приказна поразлична од сè останато.

Старото радивце беше вклучено и насекаде низ станот се разлеваа звуци на блуз... Како тој да ги пиеше нејзините грациозни движења со своите жедни очи, желни за уште и уште. Ја гледаше неуморно додека цигарата му гореше...

Бевме две тела со една душа, четири очи со еден поглед, две усни со еден здив и две срца со една надеж... НИЕ! Ама тоа веќе не постои, бледее со секој изминат ден, но се враќа со секој повторно сретнат поглед.

Но кој си ти? Не знам. Сега дури навистина не знам. И порано не знаев, но сега е поинаку. Мислев дека сме слични, да можеби и сме, но за жал сличностите се одбиваат. Секое чудо за три дена, секој среќен момент за неколку мигови...